François Servais bespeelde een cello uit 1701, vervaardigd door Antonio Stradivari. Servais bekwam de stradivarius vermoedelijk rond 1840. Het instrument heeft bijzondere afmetingen: de lengte van een cello kan variëren van 72,3 cm tot 78,7 cm. De Servaiscello meet 78,7 cm. Na 1701 schoof Stradivarius kleinere standaardmaten naar voren. Heel wat oudere cello’s werden vervolgens ingekort, en tot brandhout herleid…
Na Servais’ dood kreeg zijn zoon Joseph het instrument in handen. Na vele omzwervingen kwam het instrument in 1981 terecht in het Smithsonian Museum in Washington (zie afbeelding rechts). De Servais Strad wordt beschouwd als een van de beste cello’s ter wereld.
Af en toe wordt de Servais bespeeld door grote solisten. Anner Bijlsma gebruikte de cello voor een reeks cd-opnames, met onder meer een volledige aan Servais gewijde cd en een opname van Bachs Zes suites voor cello (Sony Classical – Vivarte (S2K 48047)).
Enkele hedendaagse cellobouwers gebruikten de Servaiscello als model, onder meer Jonathan Franke (www.proviolins.com), Frans Stas, Gerard Ivan Šamija (www.luthier.ca) en Paul Gentile (www.gentilecollection.com)